Η ανθρωπιά και ο αυτοσεβασμός δεν είναι λάστιχο που το τραβάει κανείς όπως τον βολεύει – Being human and self-respectful is not a rubber which you can pull however it suits you

Η λέξη ανθρωπιά, ανθρωπινότητα κτλ. (ή όπως το έχει ο καθένας στο μυαλό του) σίγουρα έχει χάσει πολύ από το νόημά της μέσα στις συνθήκες βαρβαρότητας που ζει η κοινωνία υπό το ζυγό του κράτους. Αλλά δεν είναι ένα λαστιχάκι που το παίζει και το τραβάει όπως γουστάρει κανείς, δεν υπόκειται σε διαβαθμίσεις, περιπτώσεις και “περιπτωσούλες”…

Αλλά για τους αναρχικούς και όσους ανθρώπους αγωνίζονται ακόμα, κάποιες λέξεις έχουν ακόμα νόημα…

…………………………………………………………………………………

The word humanity (or however someone conceives it) has definitely lost much of its meaning in these conditions of barbarity in which society lives under the ruling of the state. But it is not a rubber with which one plays and pulls it depending on how they like it, is not subjected to scaling, and “circumstances”…

But for anarchists and everybody who continues to struggle for freedom, some words still hold their meaning…

…Ας μην ξεχνάμε την αυταπάρνηση που δείξαν οι ψαράδες κατά το ναυάγιο του Σάμινα που μπήκαν με τα μπούνια μέσα, προσπαθώντας να σώσουν ανθρώπινες ζωές.

Ας μην ξεχνάμε τον απόλυτο σεβασμό που έδειχνε για την ανθρώπινη ζωή ο Σαμπατέ και η ομάδα του, ας μην ξεχνάμε ότι ο “Ελ Τσίκο” όταν ανακάλυψε ότι πρώην σύντροφός του τον έδωσε στους μπάτσους που τον καταδίωκαν μανιασμένοι στα βουνά των Πυρηναίων, όχι μόνο δεν τον έβλαψε, αλλά του έδωσε και λεφτά για να φύγει και να συνεχίσει το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στη μιζέρια και τις τύψεις.

Ας μην ξεχνάμε τους αμέτρητους επώνυμους και ανώνυμους, συντρόφους ή μη, που δώσαν και τη ζωή τους για την ελευθερία και για κάποιες αξίες/ιδανικά που οι κρατιστές προσπαθούν να χαντακώσουν.

Αλλά δε θα πέσουμε στο επίπεδό τους. Η δολοφονική ενέργεια με θύματα 3 υπαλλήλους της Marfin ήταν έργο μιας συμμορίας που απ’ ότι φαίνεται δε δείχνει καν τον ελάχιστο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή.

Δεν μπορεί να  υπάρχουν τώρα φτηνές δικαιολογίες για Βγενόπουλους, πυρέσβεση κτλ.

Δεν μπορεί να υπάρχουν αντιανθρώπινες λογικές που αδιαφορούν για την τύχη υποψήφιων θυμάτων σε μια κατάσταση όπου είναι προφανέστατος ο κίνδυνος να υπάρξουν θύματα.

“Από πόσους ιταλούς στρατιώτες δεν ακούγαμε “λα γκουέρα νο μπόνο” ή ακόμα “τούτι ουόμινι σιάμο φρατέλι”; Πόσοι ιταλοί και γερμανοί στρατιώτες δεν μας δείχνανε με συγκίνηση τις φωτογραφίες από τα παιδιά τους, τις γυναίκες τους, τους γονείς τους, τ’ αδέλφια τους; Πόσοι γερμανοί στρατιώτες δεν παρακολουθούσαν με συμπάθεια τις εξορμήσεις των φτωχών λαϊκών μαζών και τη λεηλασία απ’ αυτές των καταστημάτων, το φθινόπωρο του 1943. Δεν βλέπανε σ’ αυτές τους έλληνες εχθρούς τους, αλλά τους φτωχούς εργαζόμενους, τον ίδιο τους τον εαυτό, την ίδια την τάξη τους. Η συμπεριφορά των γερμανών και ιταλών στρατιωτών στους πολιτικούς κρατούμενους ήταν απείρως πιο ανθρώπινη από των ελλήνων δεσμοφυλάκων και χωροφυλάκων. Χίλια παραδείγματα θα μπορούσαμε να φέρουμε. Θα αρκεστούμε σ’ αυτό. Όταν οι γερμανοί κατέλαβαν την Γαύδο, βρήκαν εκεί πάνω από 100 πολιτικούς εξόριστους (σταλινικούς, τροτσκιστές, αρχειομαρξιστές). Όταν πληροφορήθηκαν ότι και οι εξόριστοι και οι κάτοικοι του νησιού πεινάνε γιατί το ίδιο το νησί δεν παράγει λάδι, ρύζι, ζάχαρη, ο γερμανός διοικητής μοίρασε τα τρόφιμα στους εξόριστους και στους κατοίκους του νησιού ανάλογα με τις ανάγκες τους. Αυτό επαναλήφθηκε και από τον δεύτερο διοικητή της φρουράς. Στα μπλόκα στις συνοικίες, σ’ αυτά που κατέληγαν σε συλλήψεις ομήρων και σε εκτελέσεις, περισσότερο ζήλο, μίσος και λύσσα έδειχναν οι έλληνες αστυνομικοί, οι μπουραντάδες, οι ταγματασφαλίτες παρά οι γερμανοί ή οι ιταλοί στρατιώτες….

… Τα επαναστατικά συνθήματα των διεθνιστών αναμφισβήτητα θα μπορούσαν να βρουν απήχηση. Αυτό όμως είναι κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να γίνει. Και σ’ αυτό ήταν απόλυτα σύμφωνοι και οι δύο αντίπαλοι, και ο “δημοκρατικός” και ο φασιστικός κόσμος. Έπρεπε με τα οποιαδήποτε μέσα να εμποδιστεί αυτή η οικειότητα, η φιλική, η ανθρώπινη σχέση, η συναδέλφωση του πληθυσμού με τους ιταλούς και γερμανούς στρατιώτες, έπρεπε να διατηρείται και να βαθαίνει το μίσος και γι’ αυτό έπρεπε να επαναφερθεί ο πόλεμος, ο πόλεμος με την πιο βάρβαρη, την πιο άγρια και την πιο παράλογη μορφή του. Και αυτή ήταν η αποστολή που είχε αναλάβει και που γι’ αυτό δημιουργήθηκε η “εθνική αντίστασ用. Και οι γερμανικές και οι ιταλικές αρχές έβλεπαν σ’ αυτήν την οικειότητα του πληθυσμού με τους στρατιώτες της κατοχής μια απειλή. Γι’ αυτό πολύ συχνά άλλαζαν και αντικαθιστούσαν τις μονάδες κατοχής από μια περιοχή σε άλλη…” (Άγις Στίνας, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ)

7-5-2010 Αναρχικός Πυρήνας ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

—————————————————————————————-

…Let’s not forget the abnegation shown by fishermen during the “Samina” wreckage [a ship wreckage in 2000 close to Paros island, when 81 people were drowned], when they put themselves into the furious sea-waves, trying to save human lives.

Let’s not forget the total respect for human life shown by Sabate and his group, let’s not forget what “El Chico” did when he found out that an ex-comrade snitched against him to the cops who were furiously chasing in the Pyrenees mountains. Not only he didn’t harm him, but he gave him money to go away and continue his miserable life in pity and remorse.

Let’s not forget the countless named and unnamed comrades or not, who gave their life for freedom and some ideals that the statists try to devastate.

But we will fall to their level. The murderous act with 3 bank employees of Marfin dead, was an act of a gang that seems to ignore even the least respect to human life.

There cannot now be excuses for Vgenopulos [the owner of the bank], of fire-extinguishing problems etc.

There cannot be anti-human conceptions ignoring the fate of possible victims, when the danger for human lives is more than obvious.

“We heard many Italian soldiers say “la Guerra no bono” and also “tutti uomini siamo fratelli”. Many Italian and german soldiers, so touched, showed us pictures of their kids, wives, parents, brothers. Many german soldiers looked with sympathy the poor popular groups looting stores on the autumn of 1943. They didn’t see in them their greek enemies, but the poor workers, their self, their class. The behavior of german and Italian soldiers towards political prisoners was far more humane that that of the greek guards and policemen. We could mention thousands of examples. This one is enough. When the Germans took over the island of Gavdos, they found there more than 100 political prisoners {Stalinists, trotskyists, archive-marxists). When they were informed that both the residents and the exiled are hungry because there is no oil, rice, sugar produced in the island, the german commander distributed food among the exiled and the residents depending on their needs. The same thing was done by the second commander of the guard. In the barricades in the neighborhoods, at which hostages were taken and executions took place, there was more zeal, hatred and fury manifestated by the greek policemen, “burantades”, secret police agents, than the german or Italian soldiers…

… The revolutionary slogans of the internationalists could irrefutably be spread. But this is something that in no case could be allowed to happen. And this was promoted by both opponents, the “democratic” and fascist world. That friendship had to be cancelled by any means, this human relationship and brotherhood between the local population and the german and Italian soldiers had to be halted. The hatred had to be preserved and deepen, so War had to reappear, war in its most barbaric, brutal and illogical form. And this was the mission undertaken and that’s why “national resistance” was created. German and Italian authorities felt they were threatened by this friendly relationship between the locals and the occupation soldiers. That’s why they often replaced occupation forces from one area to another…

(Agis Stina, EAM-ELAS-OPLA)

7-5-2010, Anarchist Core BACK TO THE STREETS